Gwinty

W tabeli gwintów Camcut można łatwo znaleźć wymiary gwintu według różnych standardów. Oprócz średnic zewnętrznych i wewnętrznych, tabela gwintów pokazuje również średnicę podziałową i inne wymiary ważne dla produkcji dla najpopularniejszych norm gwintów, takich jak norma ISO metryczna i gwint drobnozwojny (ISO 261 i SFS-ISO 965-1), Gwinty MJ (ISO 5855) i UNEF (ASME / ANSI B1.1), gwint rurowy G, BSF, Ww i NPT (SFS-ISO 288-1 i ANSI / ASSI B1.20.1), gwint trapezowy TR (DIN 103 i ISO 2904), Rd (DIN 405-1 i DIN 20400, PG Panzergewinde (DIN 40430), gwint BA i gwint S (DIN 513)

Gwinty

Gwinty są definiowane przez używany standard gwintu, nominalną średnicę gwintu oraz skok gwintu. Skok gwintu odnosi się do odległości między dwoma kolejnymi wierzchołkami gwintu wzdłuż osi gwintu, wskazując, o ile linowo przesuwa się śruba przy jednym obrocie. Terminy "standardowy gwint" i "drobnozwojny gwint" są powszechnie używane, ale "grubozwojny gwint" i "drobnozwojny gwint" również są używane zamiennie.

Gwinty mogą być tworzone za pomocą metod cięcia lub formowania, takich jak gwintowniki lub frezy do gwintów, a także przez toczenie, lub gwinty zewnętrzne mogą być wykonywane za pomocą stali szybkotnącej (nawojnice), chociaż te metody są teraz głównie używane do czyszczenia gwintów.

Gwinty są używane do różnych celów, takich jak mocowanie, przesuwanie lub regulacja części. Najczęściej występują w śrubach i nakrętkach. Główną rolą śrub jest utrzymanie różnych zmontowanych struktur razem, a połączenie śrubowe musi wytrzymać zaprojektowane obciążenie.

Najczęściej spotykana śruba dzisiaj to śruba sześciokątna o klasie wytrzymałości 8.8 zgodnie z systemem metrycznym ISO. Zazwyczaj na główce śruby zaznaczona jest tylko liczba oznaczająca klasę wytrzymałości. Gwint metryczny M jest częścią ogólnego systemu miar SI. Pierwsza liczba w oznaczeniu klasy wytrzymałości na śrubach wskazuje nominalną wytrzymałość na rozciąganie w N/mm² w setkach. Na przykład 8 oznacza 800 N/mm², a liczba po kropce wskazuje dziesięciokrotność stosunku dolnej granicy plastyczności ReL (lub granicy plastyczności Rp0.2) do nominalnej wytrzymałości na rozciąganie, Rm. Klasy wytrzymałości w gwintach metrycznych obejmują 4.6, 4.8, 5.6, 5.8, 6.8, 8.8, 9.8, 10.9 i 12.9. Znając rozmiar śruby, klasę wytrzymałości i inne właściwości techniczne, można obliczyć obciążenie, jakie wytrzyma bez uszkodzeń, oraz odpowiedni moment dokręcania. Śruby z gniazdem sześciokątnym są zwykle wykonane ze stopowej stali, co sprawia, że nadają się do zastosowań wymagających większej wytrzymałości. Najczęściej spotykane klasy wytrzymałości dla śrub z gniazdem sześciokątnym to 10.9 i 12.9.

Oznaczenie na śrubach nierdzewnych różni się od oznaczeń na śrubach stalowych. Pierwsza część oznaczenia składa się z litery i liczby oznaczających typ stali, takich jak A4, gdzie A oznacza stal austenityczną, a następująca liczba oznacza minimalną wytrzymałość na rozciąganie w setkach N/mm².

Standard gwintu UN, oparty na miarach calowych, również dzieli się na gwinty grubo- i drobnozwojne, podobnie jak gwinty metryczne. Gwint grubozwojny oznaczony jest jako UNC (Unified Coarse) i drobnozwojny jako UNF (Unified Fine). Te oznaczenia znajdują się również na główce śrub sześciokątnych. Na główce śruby pokazana jest także klasa wytrzymałości oznaczona promieniowymi liniami. Na nakrętkach oznaczenie może pojawić się jako krótkie linie wzdłuż krawędzi lub pierścień na jednej stronie. Klasy wytrzymałości w śrubach opartych na calowych pomiarach wahają się od 1 do 8, z klasą 5 jako najczęściej spotykaną, oznaczoną trzema promieniowymi liniami na główce śruby, co odpowiada w przybliżeniu klasie wytrzymałości 8.8 dla śrub metrycznych. Czasami na główce śruby UN może pojawić się pojedyncza litera S, T, lub V, co jest brytyjskim oznaczeniem klasy wytrzymałości, gdzie S odpowiada klasie 5.

Suwmiarka i wskaźnik gwintu są zazwyczaj używane do identyfikacji gwintów. Suwmiarka mierzy zewnętrzną lub wewnętrzną średnicę gwintu, podczas gdy wskaźnik gwintu określa profil gwintu i skok. Z tą informacją można określić dokładny typ gwintu. Najczęściej stosowane narzędzia pomiarowe w produkcji gwintów to mikrometr gwintu i suwmiarka gwintu, które mierzą średnicę podziałową gwintu. W dużych seriach używane są pierścienie sprawdzające gwint, aby zweryfikować, czy gwint spełnia wymagania dotyczące górnych i dolnych limitów.

Tablice gwintów Camcut dostarczają średnic podziałowych oprócz średnic zewnętrznych i wewnętrznych, wraz z innymi ważnymi wymiarami produkcyjnymi dla najczęściej spotykanych standardów gwintów, takich jak metryczna norma ISO i drobnozwojny gwint (ISO 261 i SFS-ISO 965-1), gwinty MJ (ISO 5855), calowe gwinty UNC, UNF i UNEF (ASME/ANSI B1.1), gwinty rurowe G, BSF, Ww i NPT (SFS-ISO 228-1 i ANSI/ASME B1.20.1), gwint trapezowy TR (DIN 103 i ISO 2904), gwint okrągły Rd (DIN 405-1 i DIN 20400), gwint PG (DIN 40430), gwint BA oraz gwint S (DIN 513).